بررسی اثر درمانی کرایو، پارامومایسین و گلوکانتیم موضعی در درمان لوپویید لیشمانیوز و لیشمانیوز مزمن

سابقه و هدف: لیشمانیوز مزمن راجعه یا لوپویید لیشمانیوز، یکی از نادرترین اشکال بالینی لیشمانیوز جلدی است که در ابتدا بهبود می باید ولی بعد از از چند ماه یا چند سال، فعالیت مجدد ضایعه دیده می شود. تا کنون درمانهای متعددی برای دو فرم لوپویید و فرم مزمن پیشنهاد گردیده است که اثر بخشی متفاوتی داشته اند. به منظور تعیین تأثیر درمان توام با استفاده از کرایو، پارامومایسین و گلوکانتیم، این تحقیق روی بیماران لیشمانیوز مزمن یا لوپوئید مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بیمارهای پوست و سالک اصفهان در سال 1380 انجام گرفت. مواد و روشها: در این تحقیق که از نوع کارآزمایی بالینی می باشد، 24 بیمار مبتلا به لوپویید لیشمانیوز و مزمن انتخاب شدند و تحت درمان سه گانه با استفاده از کرایو، پارامومایسین و گلوکانتیم قرار گرفتند. کارآمدی این روش درمانی پس از 8/4 و 10 هفته از تجویز ترکیب فوق در سه سطح بهبودی کامل، نسبی و عدم درمان مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر درمان با آماره Signtest مورد قضاوت قرار گرفت. یافته ها: 10 زن و 14 مرد وارد مطالعه شدند. از این تعداد 23 بیمار دوره درمان را به اتمام رساندند (یک مرد از مطالعه خارج شد). میانگین سنی (± انحرافی معیار) بیماران 22.5±8.5 سال بود. مجموعا در دو گروه مبتلا به لیشمانیوز جلدی مزمن و لوپویید در پایان هفته دهم از شروع درمان، 15 بیمار (65.3%) بهبودی کامل، 5 بیمار بهبودی نسبی (7/21%) و 3 بیمار (13%) عدم بهبودی داشتند (P<0.01). نتیجه گیری و توصیه ها: کرایو، پارامومایسین و گلوکانتیم موضعی در درمان لوپویید لیشمانیوز و لیشمانیوز مزمن مؤثر است و در طی زمانهای پیگیری، میزان موفقیت افزایش یافته است.